دل پر حوصله

انگشت مزن بر دل پر حوصله ما

بگذار که سربسته بماند گله ما

رنج بی حساب

ما را رها کنید در این رنج بی حساب

با قلب پاره پاره با سینه ای کباب

قفس

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

قفسم برده به باغی و درش باز کنید

من ماندم و غم

شب بود، شمع بود، من بودم و غم

شب رفت، شمع سوخت، من ماندم و غم

خدا را دارم

تنهای تنها نیز شوم....
بیکس و رسوا نیز شوم....
باز هم آرامم....
خدا را دارم....

قدر همه

پیش او یار نو و یار کهن هر دو یکیست
حرمت مدعی و حرمت من هر دو یکیست
او ندانست که قدر همه یکسان نبود
زاغ را مرتبه ی مرغ خوش الحان نبود.....

بود و نبود

این منم دلواپس بود و نبود
از غم ای کاش ها چشمم کبود
تا به کی از آرزوهامون جدا
با تو هستم با تو مستم ای خدا.....

بهار

اخ که چه زود فصل بهار دیر شد
غنچه نشکفته به گل پیر شد
روز و شب این فکر رهایم نکرد
این گل من از چه زمن سیر شد؟

غم جانان

سودای سر بی سر وسامان یکسو
بی مهری چرخ و دور گردان یکسو
اندیشه خاطر پریشان یکسو
این ها همه یکسو/غم جانان یکسو.....

خاطرات کودکی

خاطرات کودکی زیباترند
یادگاران کهن مانا ترند
درسهای سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود